top of page
technologie
we zijn aan de gang geweest met photoshop voor het maken van een moving storyboard met als thema 'loempia('s) in de ruimte'
Elton John liep eens langs een loempiakraam en kreeg zin in een loempia.
"Nou loempia, wat zou ik toch graag de ruimte in willen"
"Nou Elton, dat gaan we regelen. Zie je, ik ben een toverloempia, spring op mijn rug!"
"WHOOOOOOOOO"
Ook heb ik er een filmpje van gemaakt
​
Ik heb semi plezier gehad bij het maken van dit filmpje en het storyboard. Het was de eerste keer dat ik een tekentablet gebruikte en ik heb zelden zo hard om mezelf gelachen.
TIJDENS LES 2 maakten we wat valentijn gerelateerde gifjes met pencil2D. Hartstikke grappig.
Bij les drie was het de bedoeling om een animatie van een slinger te maken met ToonBoom. Ik geloof niet dat ik er was deze les, ik weet ook niet meer waarom, maar ik heb thuis de opdracht met pencil2D gemaakt.
"het is valentijn haha"
Ik kwam er steeds meer achter dat ik simpele gifjes tekenen niet echt rampzalig vind maar toch ook niet echt my type of jam.
Ik krijg twijfels over mijn studiekeuze
Ook moesten we een morph maken met Blender. Ging niet verschrikkelijk, behalve tijdens het exporteren.
En hier de laatste versie van het Elton filmpje.
ZINTUIGEN EN MAKERSCHAP
We begonnen dit project met het uitkiezen van een handeling. Ik koos 'verf rollen'. De eerste week luidde de opdracht om deze handeling te onderzoeken; natekenen, afbeeldingen of video's vinden van de handeling, de handeling zelf uitvoeren et cetera.
.jpg)
.jpg)
Vervolgens verzonnen we conflicten bij deze handeling.
en maakten er beeld bij
.jpg)
.jpg)
Een stel is hun nieuwe woning aan het schilderen. De vrouw vindt het een mooi moment om te vertellen dat ze in verwachting is, met een fatale afloop.
.jpg)
.jpg)
Voor het laatste conflict voelde ik het meest. Drie jonge skater/raver achtige figuren in de jaren 90 die iets uithalen en ruzie krijgen over de situatie, iets ongelooflijk ontactisch', maar wat wel op intelligente manier besproken wordt.
je kunt misschien ook zien dat ik bij dit laatste conflict enthousiaster (en daarbij vanzelfsprekend beter en gemakkelijker) ben gaan tekenen
De daaropvolgende les hebben we gewerkt aan karakterontwerp, met de focus op houding in correlatie met emotie. We namen foto's van elkaar die de handelingen miemden met verschillende emoties. Ik had aan deze foto's niet zoveel, mijn model was een beetje ongemakkelijk en daar komt nooit geloofwaardig beeld van.
.jpg)
Op links; boos verfgerol en het woedend smijten met een verfrol.
Ik sprak met de docent en wat vooral vaak in onze conversaties naar voren kwam was dat hij een ietwat absurdere wending verwachtte (dat gold trouwens ook voor de fysieke vormgeving; hij daagde me uit om iets meer met de 'world building' te experimenteren, dus eigen regels op te stellen voor de metafysica in mijn verhaal. Ik heb daar tot zover nauwelijks gehoor aan gegeven).
De volgende stap was setting. Ik heb achteraf het idee dat ik vrij afwezig was deze week en er niet erg veel aandacht in gestoken heb, maar ik ben ook blij met de keuze die ik uiteindelijk heb gemaakt, overhaast of niet.
De eerste versie van het verhaal speelt zich af op een stoepje, de vrienden hebben in grote groene letters "CALL US UNDERGROUND RAVERS" op een muurtje gezet.
Zo ben ik gaan nadenken over locaties die écht onhandig zijn om een tag op te zetten, en ook heel genant zijn om er weer overheen te moeten rollen. Ik dacht meteen aan een erg openbare plek; een winkel of iets dergelijks, midden in de stad waar heel veel mensen langs lopen.
Maar toen ik diezelfde avond een podcast luisterde van twee australische jongens waarvan er één vertelde dat hij graag chillde 'in a car park' wist ik het; de deur van een garage.
.jpg)
Ontzettend onhandig, de deur gaat de hele tijd open terwijl je lekker probeert je verf te rollen, auto's rijden letterlijk over je werkplek, helemaal ruk! Geweldig! Daarbij ook een heel logische plek waar ze de daad verricht hebben; een garage ziet er 's nachts ontzettend leeg en verlaten uit, heel verleidelijk om een tag neer te zetten. De keuze was gemaakt.
Dit zijn nog wat andere testjes voor een locatie en tevens de eerste pogingen tot tekenen met een tekentablet.
De laatste stap tot de eerste aanzet van het daadwerkelijke storyboard was karakterontwerp.
.jpg)
En dan nu, de eerste beginselen van het storyboard.
Ik ben niet erg openminded dit proces in gegaan; ik had al vrij snel een sterk beeld in mijn hoofd van mijn drie schoffies.
.jpg)
.jpg)
et cetera
filmpje versie 1.
​
filmpje met geluid. Nog niet volledig af, maar tijd is schaars en productiviteit komt vaak pas echt op gang bij stress en tijdsdruk, zo blijkt.
​
eigen blik en makerschap
We kregen een aantal korte verhalen van verschillende auteurs die we moesten lezen om er vervolgens een uit te kiezen waarmee we deze periode verder mee gingen werken. Ik koos "Honingeiland" van Manon Uphoff.
Niet bepaald een briljant geschreven verhaal, maar er waren een aantal totaal absurde elementen die me aantrokken en waarvan ik dacht dat ik er wel wat mee kon met betrekking tot illustratie.
Er zitten bijvoorbeeld een aantal momenten in waarbij mensen of dingen interactie hebben met elkaar die in deze wereld fysiek letterlijk onmogelijk is.
vind ik leuk.
.jpg)
We waren vanaf het begin van de periode bezig met het maken van beeldreeksen; hoe communiceer je een verhaal door middel van de kracht van de opeenvolging van het ene beeld naar het andere? Op links een driepaneel, hier onder een schets van een storyboard (niet af)
.jpg)
Nog meer storyboard
.jpg)
.jpg)
Ik werd na dit laatste storyboard ontzettend moe van de studierichting. Ik vond het eigenlijk ongelooflijk stompzinnig, oppervlakkig en saai om zo'n matig verhaal gewoon maar na te gaan tekenen.
Koptekst 1
Na een prettig gesprek met de docent raakte ik weer gemotiveerd om echt mijn eigen draai te geven aan het hele gebeuren. Dat kan namelijk gewoon.
​
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Eerst nog een les over karakterontwerp. Opdracht 'kies een karakter uit je verhaal en maak daar verschillende versies voor. Ik koos de beul.
.jpg)
Naar aanleiding van het ontwerpen van verschillende beulen kwam ik op het idee om de beul een rol te geven waarin de keizerin afhankelijk van hem is. In eerste instantie vond ik het mooi hoe dat zijn dood betekenisvoller en dramatischer zou maken.
Langzamerhand kreeg het verhaal in mijn hoofd de eigen draai waar ik naar zocht. De keizerin wordt gebombardeerd tot wat zij in essentie belichaamt; een eenzame, gepijnigde en eventueel krankzinnige vrouw die obsessief (doch misschien niet geheel vrijwillig, het is uit een preventief mechanisme) al het emotionele contact met mensen zoveel mogelijk uit haar leven schrapt.
.jpg)
Ze "elimineert" iedereen die ze tegenkomt met behulp van de beul, haar psycholoog. De pscyholoog zet haar drang deels in werking. Zowel om haar in leven te houden als om haar voor zichzelf te kunnen behouden.
Op enig punt "elimineert" zij ook hem uit haar leven, het laatste slachtoffer valt en alles is weg. Ze wordt dan echt krankzinnig.
De drie beelden die ik hierbij maakte heb ik net zo desoriënterend en verwarrend proberen te realiseren als haar staat van zijn. Hierboven het resultaat.
​
.jpg)
.jpg)
Ik ben vooral gaan experimenteren met kleurencombinaties. In de eerste drie beelden gebruikte ik veel paars, blauw en grijs. Dat vond ik passen bij eenzaamheid, leegte en onoprechtheid. De docent zei dat het wellicht ook een idee was om met contrasterende kleuren te werken. Dat is me niet geheel gelukt, een ander kleurenpallet dan blauwpaarsgrijs of roodwitzwart is al erg ver buiten mijn comfortzone, zoals u ziet in de resultaten.
Verder zijn het vooral settings die ik tekende. Ik wilde ontzettend graag de sfeer neerzetten die ik voor ogen had; dubbel, onheilspellend, eenzaam, enigszins paranoïde. Tot op zekere hoogte ben ik daarin geslaagd, maar op tijd zei mijn docent "dat het eigenlijk niets vertelde". Toen ben ik thumbnails van stills die wél iets vertellen gaan maken. Eigenlijk ook hartstikke leuk. Ik heb de stedelijke en architecturale settings daarbij ietwat losgelaten.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
HET EINDRESULTAAT
bronnen en makerschap
Evenals bij Eigen Blik en makerschap gingen we aan de gang met onze korte verhalen, in dit geval dus Honingeiland. We maakten bij eigen blik in groepjes een filmpje waarvan we voor bronnen tien stills uit dienden te kiezen waarop we per still weer drie associaties moesten maken. In totaal dertig associaties dus.
Voor de vorm is hier een foto
Dat was natuurlijk erg leuk, het is een leuke manier om het brein ietwat verder te brengen naar ongebruikelijke uithoeken met zo min mogelijk moeite.
Helaas had ik niet zoveel aan deze associaties. Het was natuurlijk de opdracht om te kijken of deze haast hersenloze uitingen als bronnen gebruikt konden worden en je op een idee konden brengen maar dat was helaas nauwelijks het geval.
Waar ik wel wat mee kon was mijn eigen kleine inspiratiehoekje. Velen dachten dat dit hoorde bij mijn associatieselectie maar dit had er niets mee te maken. Ik sprak met de docent af dat ik gewoon verder ging met deze beelden, meer beelden en bronnen vinden als deze en er beeld bij maken en zo een plan voor mezelf te borduren.
GIORGIO DE CHIRICO
CAREL WILLINK
DAVID LYNCH
​
PAUL DELVAUX
met name deze;
Hockney
​
FRANCIS BACON
REDON
.jpg)
Ik maakte wat beeld en dacht wat na. Ik wist het heel lang niet zo goed. Ik wist wat ik voor ogen had, een beetje hetzelfde als bij Eigen Blik; de eenzaamheid en krampachtigheid van de keizerin vast te leggen met kleur, vorm en compositie.
Gesprekken met docenten zijn vaak bijzonder verfrissend. Ik kom soms tot een vrij concreet idee, zo ook een keer met Nicole in de les. Opeens bedacht ik me dat ik heel graag portretten wilde maken. Ik wilde verschillende 'soorten'eenzaamheid gaan vastleggen door aan verschillende mensen te vragen op welke manier zij zich eenzaam voelen en naar aanleiding daarvan bewerkingen proberen te maken. Ik heb Mees en Lindsay uit mijn klas wat dingen gevraagd en ben daar welgeteld 1 portret mee verdergegaan.
FILMLIJST
​
a girl walks home alone at night - Ana Lily Arnipour
​
Lost Highway- David Lynch
​
Nymphomaniac- Lars von Trier
​
Borgman- Alex van Warmerdam
​
Ziegenort- Tomek Popakul
​
vreemd genoeg ook the Florida Project - Sean Baker
​
Good Night Mommy- Veronika Franz
The lighthouse- Robert Eggers
​
​
​
​
​
​
​
testje naar aanleiding van het verse portretten idee
.jpg)
Vrij lang na deze ideeënschetsjes heb ik niet bijzonder veel meer gedaan voor bronnen. In een zeer plotselinge stressvlaag heb ik toen dit blauwe portretje van mezelf gemaakt, een qua sfeer een gemoedstoestand erg treffend portret moet ik zeggen, naar de printshop gebracht en een paar keer laten kopieëren om ze vervolgens te bewerken. Ik heb er ook een paar met paint3D bewerkt, zo u ziet.
De docent vond dat er nog flink wat meer abstractie aan te pas kon komen. Zeker omdat ik me zo aan het focussen was op het proberen vast te leggen op sfeer.
Het zijn allemaal A3 werken en op vrij intuitieve wijze gemaakt. Ik vond dit een heel prettige manier van werken. De atmosfeer van het beeld gaat ook aanzienlijk omhoog.
Mijn docent stelde me een paar erg goede en behulpzame vragen:
​
WAT WIL JE MET HET WERK VERTELLEN?
​
VOOR WIE MAAK JE JE WERK (QUA DOELGROEP)?
​
OP WELK "PODIUM" OF MEDIUM ZOU JE JE WERK GRAAG ZIEN?
​
​
Ik dacht toen aan een lang gesprek wat ik ooit had met mijn inmiddels gepensioneerde docent had. Hij had in Polen gestudeerd en vertelde dat er daar een grote affiche cultuur was; Beeldend kunstenaars hadden de vrije loop in de promotie van film-, theater- en dansvoorstellingen. Het is prachtig en ik besefte me plotseling dat ik dit waarschijnlijk een heel goed "podium" vind voor mijn werk en manier van werken. Posters.
Ik kwam vervolgens bij Alex van Warmerdam. Mogelijk de meest relevante bron die er is voor dit proces.
Hij is naast filmmaker ook beeldend kunstenaar en tevens posterontwerper, zie hier de posters die hij maakte, onder andere voor theatergezelschappen
​
Naar aanleiding van mijn vernieuwde zin in het leven heb ik een aantal affiches gemaakt. Ik heb gedaan alsof Honingeiland inderdaad een film- of theaterproject is geworden en ik daar posters voor heb moeten ontwerpen. Ik denk dat ik dit toch echt de meest fijne manier van werken van deze hele periode vond.
bottom of page