top of page
Een nieuw schooljaar begint. We hebben een roman moeten lezen in de vakantie, iets waar ik nog niet aan toegekomen ben. Ik ben inmiddels begonnen met "condities" van Thomas Heerma van Voss, een boek over Amsterdamse millenials met, voor een maker in the making als ik, een enigszins troosteloos burgelijk overkoepelend sfeertje.
we starten de eerste lesweek meteen met het boekproject. Uiteindelijk is de bedoeling om aan de hand van het boek een animatie te maken, een boek cover, een beeld verhaal en een vrij werk. Dat is niet niks.
Gelukkig hebben we in de week voor de eerste lesweek, ook wel de introweek van semester 3, een pittige knalopdracht gekregen.
In een groepje van vijf hebben we de opdracht gekregen om een animatie te maken over Hugo de Groot, wiens boekenkist fungeert als een tijd- en vliegmachine.
​
Helaas werden al mijn ideeën over Hugo die de trendsetter van het coronahamsteren wordt of de ex man van Carole Baskin per ongeluk vermoord en zo het drama van Tiger King aanwakkert verworpen, dus de strekking van ons verhaal zou worden dat Hugo in zijn kist te Atlantis (nog boven water) zou arriveren en per ongeluk Atlantis zou doen laten overstromen door over een touw te struikelen dat vastzit aan een kurk in een aquarium. Enig.
zie hier het eindresultaat
​
Nadat dit project was afgerond zijn we van start gegaan met het echte werk; de boekcover.
De eerste opdracht luidde dat we het door ons gekozen boek in kaart moesten brengen. In principe moest het volgens format klassieke landkaart, maar je mocht daar gelukkig zoveel van afwijken als je wilde. Het was een opdracht die niet per se belangrijk was verder, meer om weer eens bezig zijn met het maken en vormgeven van dingen.
De week erop hebben we lekker mogen knippen en plakken; collages maken schijnt goed te zijn voor het leggen van connecties tussen A en Z, aldus voor de ideeontwikkeling. Erg belangrijk.
Vervolgens mochten we gaan schetsen voor onze cover. Vijf schetsen was d opdracht.
Eerst wat associaties noteren, kijken wat we ermee aankunnen.
Een babushka was ongeveer het eerste wat in me opkwam. De wisselwerking tussen feit en fictie, tussen hetgeen dat echt is gebeurd in het leven van de daadwerkelijke schrijver, wat hij toekent aan zijn fictieve schrijver en hij weer beschrijft in het boek over zijn fictieve schrijver, kwam zeer overeen met een vorm van gelaagdheid, denk aan een zwam, of dus een babushka.
Een puzzel waarvan er net een stukje mist, een kleurenkubus die net niet klopt. Het ontzettend tergende en frustrerende gevoel van "net niet" was in grote mate aanwezig in het verhaal.
De breekbaarheid van het lichaam. Spreekt bijna voor zichzelf.
​
En dan hier wat schetsen naar aanleiding van de term "burgerlijk". Een keukenbeeld en een glas thee (met een pen erin, een verwijzinkje naar het feit dat de hoofdpersoon een schrijver is. Haha)
Mijn docent en ik waren het met elkaar eens. Het idee van de puzzel, iets wat net niet past, net niet klopt, vonden we een sterk idee. De week daarop diende ik nog twee schetsen mee te nemen. "twee GOEIE schetsen". Dank Theo.
_JPG.jpg)
de huidige finale versie, ik denk dat ik hem nog digitaal zal moeten bewerken.
​
VOOR HET BEELDVERHAAL moeten we twee A4 digitaal aanleveren.
​
Maar eerst de introducerende opdracht; een panorama. vijf A5 tekeningen voor het vormen van een panoramabeeld van een scene uit het boek.
​
​
Een slecht gevouwen origami kwam in mij op. Ik vond het goed passen bij het fysieke en mentale discomfort waarin de hoofdpersoon (en in zekere mate ook de lezer) zich verkeerd. Vouwen en kronkels hebben een zeer oncomfortabel gevoel voor me, zeker als ze niet helemaal kloppen, daar kan ik een beetje rillingen van krijgen.
De nabewerking in kwestie (versie 1).
Er mag nog wat aan gesleuteld worden, de naam van de auteur zou wat helderder in beeld kunnen komen.
​
Vervolgens moesten wij een lijst opstellen met 10 belangrijke gebeurtenissen uit het verhaal. We dienden deze te beschrijven in onze eigen woorden en ze eventueel een titel te geven en, uiteraard, (vijf ervan) te verbeelden.
​
toen zijn we zelf aan de bak gegaan!
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
wat kleur- en sfeerschetsen
Ik wist niet goed hoe ik de matigheid en burgerlijkheid kon vastleggen.
Toen we de tekenles gehad hadden waarbij we met verdunde acrylverf een laag over het grootste gedeelte van een werk heen schilderden, realiseerde ik me dat dit ontzettend effectief is.
Half per ongeluk kwam ik tot de volgende werken; ik begon iets met grijs potlood te tekenen en probeerde toen maar iets met ecoline. Verdunde blauwe ecoline als een soort extra dimensie. Het genereert een zekere melancholische, ook wel burgerlijke sfeer.
DE ANIMATIE. Een spannend onderdeel. Mijn allereerste idee was dat ik één scène uit het boek wil verbeelden. Een film over een korte tijdspan dus, waarin er wordt ingezoomd op het verhaal. Welke scène wist ik aanvankelijk nog niet, maar algauw had ik een idee;
Een scène die ik in het boek heb gemarkeerd is er een waarin Pek alleen thuis is(zijn vriendin Femke is bij haar ouders in Groningen) en schrijft aan zijn Gregor manuscript. Hij is sinds een paar dagen in een langverloren "flow" terecht gekomen, een schrijftrance; voor het eerst in tijden voelt hij weer energie en levenslust bij het schrijven.
Het terechtkomen in zo'n trance is iets wat herkenbaar is voor vele, hopelijk alle makers. Het gegeven dat Vincent vanuit toch wel een stagnerende situatie overgaat in een bruisende schrijfstemming, puur omdat hij begint te schrijven over iets dat dichtbij hem staat, is haast iets universeels.
Zo'n overgang wilde ik verbeelden. Ik heb het iets verkort in vergelijking met het boek, ik heb een aantal bladzijden uit het boek genomen waarop Vincent wakker wordt, de dag begint, een paar dingen doet die geen schrijven zijn en zelfs een beetje enerverend zijn en vervolgens verder gaat met schrijven.
Ik wil "verder gaan" vervangen met dat hij begint met herschrijven. Ik wil een scène waarin Vincent wakker wordt, de dag begint, dingetjes doet die inderdaad enerverend zijn, bijna een beetje een luie of uitstellende indruk wekken, en vervolgens BEGINT met schrijven. Eerst zal hij nalezen wat hij al heeft geschreven, en dat werkt; vervolgens krijgt hij het al vrij snel te pakken. Het prachtige creatieve eureka moment verdient een podium
Ohja, iets wat ik ook al vrij snel van plan leek te zijn was het combineren van animatie en live action. Ik wist nog niet goed hoe en wat voor effect ik ermee teweeg wilde brengen, maar ik weiger volledig te animeren. Ik wil film maken.
​
Ook denk ik inmiddels dat het prachtig aansluit op de gelaagdheid van feit (in dit geval is non-fictie een passender term) en fictie in het verhaal. Vincent begint met schrijven over zijn alter ego achtig figuur Gregor, die ook schrijver is en lijdt aan dezelfde immuunziekte. Overigens dezelfde immuunziekteals die van de echte schrijver van het "échte" verhaal!
Zie hier een schetsmatig storyboard;
en wat eerste styleframes:
bottom of page