top of page

PERIODE VIER IS BEGONNEN en we zijn bezig met het thema "HOOP". Een mooi onderwerp, we zitten inmiddels in de tijd van zelfisolatie dus het valt te betrekken op meer dan genoeg dingen (ook zonder de quarantaine situatie natuurlijk). Het is deze periode de bedoeling dat we onze eigen structuur aan gaan brengen, het heft echt in eigen handen gaan nemen. Het proces, opdrachten, dingen die we maken, de vorm en frequentie ervan, is allemaal aan onszelf. Dat is ontzettend leuk en vooral ongelooflijk spannend, we zitten nu in week twee, getuige wat ik tot nu toe voor mekander heb gekregen;


.jpg)
.jpg)

Ik maakte een schilderijtje om het proces van het maken te filmen en vervolgens tot een mini docu over 'houvast' te maken. Helaas heb ik was issues met premiere pro dus voorlopig maak ik jullie blij met een dode mus in de vorm van deze vrij matige compositie.
.jpg)
.jpg)



.jpg)
Ik weet niet zo goed wat dit allemaal te betekenen heeft

.jpg)
.jpg)
wanhopige karikaturen. Op het moment dat ik het tekende was ik vrij wanhopig.

Zoals u ziet, er zit nog niet bepaald iets hoopvols tussen. Het is allemaal nog wat ongestructureerd en brainstorming.


Het filmpje naar aanleiding van 'houvast' en het proces van het eerder getoonde schilderijtje
rotoscope testje. was erg leuk.
.jpg)


.jpg)
.jpg)
.jpg)

.jpg)
.jpg)

.jpg)
.jpg)
.jpg)
Tijdens een tekenles kregen we opdracht om met inkt (in dit geval ecoline) één-minuut-tekeningen te maken. Zoals u ziet zijn h De meesten heb ik nog wat bijgewerkt met fineliner

een vrij wanhopig filmpje.


.jpg)

Wat schrijfsels over een paar dierbaren die momenteel in een wat wanhopige fase zitten. Ik spreek ze veel en probeer hun helingsproces bij te houden. Ik hoop wat inspiratie uit ze te halen. En ze te kunnen helpen.
​

.jpg)

.jpg)

EEN DROOM. Een zeer symbolische droom. Ik denk dat ik me ook wat meer op de fundamentele factoren der natuur moet gaan richten in dit project; ademhalen, komen en gaan, eb en vloed, dag en nacht, geboorte en dood. Het natuurlijke proces van alles en iedereen wat in feite universeel is. Uiteindelijk ook de meest hoopvolle gedachte out there: We zijn allen sterfelijk, evenals alles om ons heen.
rotoscoop van reflectie van water
​

test voor mijn rotoscoop avontuur. Ik heb besloten dat ik een semi videoclip maak met het nummer 'Crying' van Roy Orbinson.
.jpg)
.jpg)

.jpg)
.jpg)













Crazy, ik heb nog niet eens iets afgemaakt en het is al een ongelooflijk succes.
grapje hoor

animaties voor technologie. Zoals U ziet had ik er niet ongelooflijk veel zin meer in.



Techniek waarbij ik inspiratie op heb gedaan bij Daphna Awadish, die gesproken heeft bij de inleiding van deze periode. Ik heb een filmpje van een wapperend gordijn (vanuit mijn eigen raamkozijn) frame voor frame uitgeprint, eroverheen getekend en geschilderd, vervolgens weer ingescand en aan elkaar geplakt. Het is niet zo rustgevend als het originele filmpje, helaas. Deze techniek vraagt toch nog wat meer oefening van me.
Voor een projectlijn moeten we een illustratie maken bij een artikel. Uit tijdnood heb ik wat oudere werkjes gebruikt die ik vond passen bij de desbetreffende artikelen; hierboven een over de angst voor de post-quarantainetijden.
Ik vond het werkje bij dit artikel ontzettend treffend. Niet alleen qua gevoel dat ik en kennelijk vele anderen hebben bij dit thema; we lopen bijna tegen een muur aan waarachter ons weer een nieuw tijdperk staat te wachten, een die men toch wel heel spannend en dreigend vind.
Het heeft ook iets van een beeld wat ik er persoonlijk erg bij vind passen. we zijn allen bekend met regenboogweer; grote duistere wolken aan de ene kant van de horizon terwijl aan aan de andere kant de zon schijnt. Twee sbsolute uitersten, en toch horen ze bij elkaar en volgen ze elkaar op, beïnvloeden elkaar zelfs.
Het beeld van regenboogweer is bijzonder, het is prachtig doch angstaanjagend, onheilspellend.
Tegelijker geeft het een gevoel van melancholie. De lucht breekt open, ik heb altijd een gevoel van complete overgave wanneer ik me onder regenboogweer bevind.

Het leek wel alsof het zo moest zijn, de tekeningetjes op zwart papier die ik eerder gemaakt had sloten perfect aan op de huidige actuele thematiek over wit privilege.
De twijfel van vele witte mensen over hun bijdrage aan systematisch racisme dat diep in de samenleving geworteld zit is iets heel vanzelfsprekends en wordt nu weer goed uitgelicht.
Veel witte mensen weten niet wat ze kunnen doen tegen racisme. Ze vinden vaak dat ze door zich gewoon niet racistisch te gedragen genoeg doen en vinden het vaak vreemd om op te staan tegen racisme omdat ze het zelf nooit direct ervaren hebben.
Hier belanden we bij het interressante gedeelte van het thema. In de antiracismestrijd achten witte mensen zichzelf met een halfleeg glas "ik heb racisme zelf nooit meegemaakt, heb ik dan wel recht van spreken" luidde het hiervoor vaak.
Nu is het anders. De klokken worden geluid, ook (en JUIST) witte mensen hebben recht van spreke; we leven in een samenleving waarin de witte huidskleur dominant is, witte mensen krijgen door dat we dat nu om kunnen zetten van subtiele en haast een in de samenleving vervlochten onderdrukking naar het laten horen van onze stem, en dat heeft nu misschien juist door dat nare witte privilege, meer effect dan ooit.
Het glas is inderdaad halfleeg, maar het is wel een glas met whiskey.




Nog een stopmotion-rotoscoop. Wederom, lang niet soepel maar best leuk.
​
Hieronder wat testjes
Allemaal erg goed en aardig maar het had me simpelweg teveel tijd gekost. Helaasch.

affiche voor mijn film.
(geen George Floyd hommage maar wel huiveringwekkend relevante titel)

de uiteindelijke vijftig seconden durende one minute
bottom of page